NEDEN

Mutsuzluktan harab olmuş şu gönlüm
Gözyaşı dökmeye hayâ ediyor
Her anı çileyle geçse de ömrüm
Zerrecik vefaya boyun büküyor

O sevgi   hani aşk  nerde muhabbet
İnsanlar hep alıp neden vermiyor
Gecemde gündüzler, sazımda teller
Bülbül gül dalında neden ölüyor
            
Nevzat DOĞANAY